/n. n. 18/ Pertimescebam quidem in communi
Theatro sapientum, sub oculis veritatis exponere
hanc ingenioli mei suppellectilem nec
nitidam, nec opulentam: amicorum tamen
precibus persuasus, ne dicam coactus, non potui
facere quin, licet mihi maxime adversarium
esset, in publicum emitterem. Laboris
autem mercedem a Candido Lectore, hanc mihi
saltem liceat exorare, ut advertat notetque
omnia et singula verba Romanae Ecclesiae
iudicio et censurae a nobis humillime
subiici; insuper ne ipse me sequatur in omnibus,
sed in iis tantum, in quibus me recte sensisse,
nec a vero putarit exorbitasse. Vale,
Lector Candide, et munusculo illo fruere,
dum aliud tibi maius et sublimius paramus
opus, sitque tibi hoc alterius tanquam tessera.
Si quem vero interea fructum ex hoc opusculo
perceperis, totum amplissimo Maecenati
meo acceptum referre memineris. Vale iterum.